Chiny jako pierwsze na świecie zastosowały tę metodę
maski.W starożytności ludzie na dworze zaczęli zakrywać usta i nos jedwabnymi chustami, aby zapobiec zanieczyszczeniu kurzu i oddechu. W swojej książce „Podróże Marco Polo” Marco Polo opisał swoje doświadczenia z siedemnastoletniego życia w Chinach. Jedna z nich brzmi: „W pałacach dynastii Yuan ci, którzy ofiarowali jedzenie, zakrywali usta i nos jedwabnymi chustkami, aby wstrzymać oddech i nie dotykać jedzenia i napojów”. Ten rodzaj jedwabnej tkaniny zakrywającej usta i nos jest jednocześnie oryginalną maską.
Na początku XIII w.
maskipojawił się dopiero przed chińskim sądem. Kelnerzy używali maski wykonanej z jedwabiu i złotej nici, aby zapobiec przedostawaniu się jego oddechu do potraw cesarza.
Pod koniec XIX w.
maskizaczęto stosować w medycynie. Niemiecki patolog Leidge zaczął zalecać personelowi medycznemu stosowanie gazików w celu zapobiegania infekcjom bakteryjnym.
Na początku XX wieku maski po raz pierwszy stały się obowiązkowym elementem życia publicznego. Hiszpańska grypa, która ogarnęła świat, zabiła około 50 milionów ludzi, a ogólna populacja była zobowiązana do noszenia masek, aby odeprzeć wirusa.
Od połowy do końca XX wieku stosowanie masek na dużą skalę było znacznie częste.
Maskiodegrały ważną rolę w zapobieganiu i blokowaniu rozprzestrzeniania się zarazków podczas poprzednich pandemii odnotowanych w historii.
W marcu 1897 roku niemieccy Medyceusze wprowadzili metodę owijania ust i nosa gazą, aby zapobiec inwazji bakterii. Później ktoś zrobił sześciowarstwową maskę z gazy, którą wszyto na kołnierz i odwrócono, aby podczas jej używania zakrywała nos i usta. Jednak tego rodzaju maski trzeba trzymać ręką, co było wyjątkowo niewygodne. Później ktoś wymyślił sposób zawiązania uszu paskiem, co stało się swego rodzaju
maskiz którego ludzie często korzystają.
W 1910 roku, kiedy w Harbinie w Chinach wybuchła zaraza północno-wschodnia, dr Wu Liande, ówczesny zastępca przełożonego Beiyang Army Medical College, wynalazł „maskę Wu”.
